بررسی رابطه افسردگی ماژور با دانسیته استخوانی

سابقه و هدف: افسردگی ماژور به دلیل ایجاد تغییرات در سیستم نورواندوکرین و اختلال در عملکرد محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- آدرنال می تواند عامل خطر برای کاهش تراکم استخوانی باشد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین رابطه افسردگی ماژور با دانسیته استخوانی بود. روش بررسی: در یک مطالعه از نوع هم گروهی تاریخی، 75 نفر در دو گروه مورد، شامل 25 بیمار مبتلا به افسردگی ماژور بر اساس معیارهای dsm-iv و 50 نفر در گروه شاهد از داوطلبین سالم با انجام دانسیتومتری مورد بررسی قرار گرفتند. هر دو گروه از نظر عوامل دموگرافیک مانند سن، جنس، نمایه توده بدنی (bmi) و وضعیت یائسگی یکسان شدند. دانسیتومتری به روش dxa انجام شد. t score و دانسیته استخوانی در نواحی ستون فقرات کمری (l2-l4) و لگن بین دو گروه مقایسه شدند. یافته ها: دو گروه از نظر سن، جنس، bmi، مصرف کلسیم بین یکسان بودند. تراکم استخوان (bmd بر حسب gr/cm2) در گروه مورد به میزان معنی داری از گروه شاهد کمتر بود (به ترتیب در گردن فمور 12/0±0.92 در برابر 14/0±09/1، در توتال فمور 13/0±94/0 در برابر 15/0±16/1 و همچنین در l2-l4، 22/0±05/1 در برابر 21/0±32/1). فراوانی استئوپروز در گروه بیمار بیشتر از شاهد بود: در ناحیه توتال فمور به ترتیب 32% در برابر 8 % (or= 5.4 , ci 95% : 1.4 – 20.3)، در ناحیه l2-l4 به ترتیب 36% در برابر 14% (or=3.5, ci 95%: 1.1-10.8). نتیجه گیری: مبتلایان به بیماری افسردگی ماژور درمقایسه با گروه کنترل تراکم استخوانی کمتر و فراوانی استئوپروز بیشتری دارند، بنابراین بهتر است بیماران مبتلا به افسردگی ماژور از تراکم استخوان بررسی شوند. واژگان کلیدی: افسردگی ماژور، استئوپروز، تراکم استخوانی